25 jaar na dato … Charlie Nederpelt (1920-1987)
Charlie Nederpelt werd op 25 augustus 1920 in Den Haag geboren als Charles Lodewijk Nederpelt. Al jong raakte hij in de ban van muziek, al leek hij aanvankelijk een technische loopbaan tegemoet te zien. Hij doorliep de MTS om daarna als werktuigbouwkundige bij Rijkswaterstaat aan de slag te gaan. Als 17-jarige was hij echter ook al pianist bij de Pied Pipers, de band van de één jaar jongere multi-instrumentalist Hans van Assenderp. Ook wist hij zijn weg te vinden naar de in die tijd bekende bands de Swing Papa’s en de Moochers. In 1940 - het jaar dat Nederland werd bezet door de nazi’s - had Charlie al een eigen orkest: De Toonmeesters.
Om tewerkstelling in Duitsland te voorkomen legde Nederpelt in 1942 zijn werk bij Rijkswaterstaat neer en werd beroepsmuzikant. In dat jaar verbood de Duitse bezetter ook het spelen van jazz. Het weerhield hem er niet van om te blijven spelen. Als pianist leverde hij zijn bijdrage aan opnamesessies van André Eschauzier, een altsaxofonist die over eigen opnameapparatuur beschikte. Na de oorlog werkte hij als pianist en arrangeur bij diverse gezelschappen. Zo ging hij in 1948 met Mathieu Schwartz (Mat Mathews) naar Luxemburg, richtte hij in 1950 het orkest The United Stars op en werkte hij voorts in Schotland, Duitsland en België.
In 1954 werd Nederpelt pianist bij de Ramblers, het toonaangevende amusementsorkest dat elf maanden per jaar onder contract stond bij de VARA. Ook hier (en bij andere radio-orkesten) werden arrangementen van zijn hand gespeeld. In 1956 liet recensent Skip Voogd zich er lovend over uit in muziekblad Rhythme: “Daar waren in de eerste plaats de perfecte ‘instrumentals’, in exclusieve arrangementen gestoken door mensen als Bert Paige, Kees Bruyn, Gerard van Rooyen of Charlie Nederpelt.” Hij verkeerde daarmee in het gezelschap van toparrangeurs. Overigens waren Bert Paige, Kees Bruyn en Gerard (‘Jerry’) van Rooyen net als Charlie Nederpelt ook als muzikant te horen in het orkest. Vocaal werden de Ramblers inmiddels al enkele jaren bijgestaan door Jany Bron, de zangeres met wie Nederpelt later in het huwelijk zou treden.
Aan het einde van de jaren vijftig kreeg Theo Uden Masman, oprichter en dirigent van de Ramblers, te maken met ziekte waardoor hij tijdelijk geen leiding aan het orkest kon geven. Zijn taak werd deels overgenomen door Kees Bruyn en Charlie Nederpelt. Toen Masman terugkeerde had zijn gezag als leider hierdoor aan vanzelfsprekendheid ingeboet. Rond 1960 deed de rock ’n’ roll zijn intrede en werd geprobeerd de Ramblers in deze ontwikkeling mee te laten gaan. Het leidde tot de geforceerde samenwerking met Rob de Nijs en The Lords. De opmars van ‘beatmuziek’ was echter niet te stuiten en samen met de afnemende discipline in het orkest was dit het recept voor de teloorgang van het orkest. Toen de VARA in 1964 de samenwerking met Theo Uden Masman opzegde, betekende dat het einde van de Ramblers.
Er bleef bij de socialistische omroep echter behoefte bestaan aan een ‘eigen’ dansorkest. Charlie Nederpelt bleek de aangewezen persoon om de leiding over het nieuwe VARA-dansorkest op zich te nemen. Rob de Nijs: “De Ramblers hielden op en het VARA-dansorkest begon. Het veranderde niet alleen van naam, maar het was ineens een ander orkest. […] Charlie was weer een man van een andere generatie die het wel gedeeltelijk had meegemaakt maar die toch een heel andere kant uit wou.”
Nog geen jaar na de laatste uitzending van de Ramblers overleed Theo Uden Masman. Charlie Nederpelt over hem: “Oh, die man, heeft wat betekend in mijn leven, hoor. Jawel, ik krijg bepaalde gevoelens in me, bepaalde trillingen, want er is iets gebeurd dat me toch nog steeds dwars zit. Maar ik kan het met hem niet meer uitpraten. Dat is een nare zaak. Ik heb heel veel met hem gesproken en het gekke van het hele geval is, toen ik als leider voor het orkest stond, had ik nog steeds contact met hem. Toen ik trouwde met Jany kregen we een antieke pers van hem.”
Het VARA-dansorkest evenaarde nooit de legendarische status van de Ramblers maar zou in ruim twintig jaar tijd heel wat uren op de radio te beluisteren zijn. Charlie Nederpelt schreef alleen al honderden arrangementen voor het orkest. Het voornaamste podium was het radioprogramma Muziek uit studio 1, waarin wekelijks uiteenlopende solisten werden begeleid tijdens een live-uitzending met publiek. Het instrumentale deel van de beroemde tune van het NOS-radioprogramma Met het oog op morgen werd in 1975 door het VARA-dansorkest opgenomen waarbij Charlie Nederpelt tekende voor het arrangement.
Andere tunes, zoals de openingstune van Muziek uit studio 1 en de herkenningsmelodie Make mine Millers van de Millers o.l.v. Ab de Molenaar werden door hem gecomponeerd. Hetzelfde gold voor een reeks TROS-radiotunes, in 1980 opgenomen door het Metropole Orkest.
Het VARA-dansorkest onderging uiteindelijk hetzelfde lot als de Ramblers. De VARA zette er wegens geldgebrek een punt achter, ondanks verzet van Charlie Nederpelt. Het leidde zelfs tot een rechtszaak waarbij Nederpelt een schadeloosstelling voor ‘zijn’ muzikanten eiste. Op 28 juni 1986 was de laatste uitzending van Muziek uit studio 1 met het VARA-dansorkest. Een jaar eerder had Nederpelt nog een onderscheiding gekregen: de Gouden Notekraker.
Op 8 november 1987 overleed Charlie Nederpelt in zijn woonplaats Ankeveen aan een hartstilstand. Hij werd 67 jaar.
Bronnen:
• Jazz & geïmproviseerde muziek in Nederland / [eindred.: Wim van Eyle]
• The Ramblers story : 38 jaar - máárrr... wij komen terug - / Jack Bulterman
• Mooi Holland? : de woelige jaren van een legendarisch orkest dat 38 jaar optrad onder de naam: The Ramblers / Co de Kloet & Gabri de Wagt
LINKS:
• Composities en arrangementen in de collectie van de muziekbibliotheek
• Artikel in de OmroepmuziekWiki
• Composities en arrangementen op muziekschatten.nl (online bladmuziek)
Fragment van de laatste uitzending van Muziek uit studio 1
Laatste aanpassing op donderdag 8 november 2012
