Vandaag is het precies honderd jaar geleden dat de musicograaf, criticus en componist Wouter PAAP (1908-1981) in Utrecht werd geboren. Zijn naam doet tegenwoordig niet ieder de oren spitsen, maar vanaf de jaren ’30 van de vorige eeuw was hij een zeer bekende figuur in allerlei geledingen van het Nederlandse muziekleven. Hij is behalve als muziekrecensent van landelijke en regionale dagbladen vooral bekend geworden als redacteur van het maandblad Mens en Melodie.

In dit blad, in 1946 mede door hem opgericht, volgde hij – weldra als enig hoofdredacteur – het (inter)nationale muziekleven op de voet, tot aan zijn afscheid eind 1975.

Naast vele artikelen schreef Paap ook een aantal boeken op muziekgebied, waaronder biografieën van Bruckner, Toscanini, Mengelberg, Van Beinum, Monnikendam en Diepenbrock en Wegen en dwaalwegen der muziekkritiek, het eerste Nederlandse boek over dit onderwerp (1978). Ook als inleider van concerten en als radio- en televisiecommentator genoot hij landelijke bekendheid. Paap had in woord en geschrift een zeer persoonlijke, met humor gekruide stijl.

Als componist was Wouter Paap autodidact. Zijn werken hebben een opgewekt, lichtvoetig karakter, zonder oppervlakkig te worden. Hij schreef ook voor amateurs.

In het Nederlands muziekbestel bekleedde hij vele functies. Zo was hij onder meer bestuurslid van Donemus, Gaudeamus, BUMA, Geneco en de K.N.T.V., lid van de Raad voor de Kunst en algemeen secretaris van de Maatschappij tot Bevordering der Toonkunst.